Lecznicza moc drzew

Zieleń lasu, szum drzew, ćwierkanie ptaków, ogólna cisza i spokój. Takie otoczenie na każdego człowieka wypływa relaksującą i uspokajająco. Świeże, czyste powietrze ułatwia oddychanie, piękne krajobrazy zapewniają wrażenia estetyczne. To w jakim miejscu przebywamy, to co znajduje się wokół nas wpływa na nasze samopoczucie, a w związku z tym na funkcjonowanie.

Na bazie doznań zapewnianych przez naturę opiera się estetoterapia. Jedną z odmian estetoterapii jest silwoterapia czyli terapia za pomocą przyrody, a dokładniej rzecz ujmując siły drzew – kontaktu z nimi oraz spacerów po lesie. Kontakt z naturą, z dala od zgiełku miasta wywołuje w człowieku pozytywną energię, uspokaja, wycisza, relaksuje tym samym poprawiająca stan zarówno fizyczny jak i psychiczny.

Sukces terapeutyczny polega na właściwym i umiejętnym wykorzystaniu sił drzemiących w naturze. Każde drzewo posiada własne indywidualne właściwości, i tak w liściach jednych z nich znajdują się substancje, które działają bakteriobójczo, drzewa iglaste zapewniają dużą dawkę energii oraz substancji dezynfekujących, a soki innych drzew posiadają bardzo dużą liczbę mikroelementów i witamin, które wzmacniają ludzkim organizm. Najbardziej owocne spacery terapeutyczne mają miejsce wiosną, kiedy to drzewa cechują się dużą siłą witalną.

Kondycja drzew wykorzystywanych w silwoterapii zależy od nasłonecznienia, wilgotności, gęstości lasu, siły wiatru, a także temperatury, pory roku, a nawet pory dnia. Tak jak już zostało wspomniane, każdy rodzaj drzewa posiada własne indywidualne właściwości, których działanie terapeutyczne odnosi największy efekt poprzez bezpośredni kontakt.

 I tak na przykład:

• Świerk i sosna działa uspokajająco i relaksująco, usprawnia funkcjonowanie górnych dróg oddechowych,
• Jarzębina wspomaga walkę z nałogami;
• Śliwa wpływa na rozluźnienie ciała, przeciwdziała skurczom mięśni;
• Brzoza działa przeciwbólowo, uspokajającą, oczyszczająco;
• Jabłoń oddziałuje na układ krążenia;
• Kasztanowiec usprawnia myślenie, wspomaga walkę z bezsennością.

Nie ma określonych programów terapeutycznych odnoszących się do silwoterapii. Każdy terapeuta tworzy własne koncepcje terapeutyczne, dzięki czemu terapia staje się atrakcyjna, niepowtarzalna, a przy tym bardzo owocna. W kształt przebiegu procesu terapeutycznego opartego o kontakt z naturą posiadają również sami pacjenci.

Do przykładowych programów silwoterapii można zaliczyć:

• Przytulanie drzew, dotykanie kory całym ciałem (stopami, rękami, twarzą);
• Ćwiczenia gimnastyczne z wykorzystaniem drzew,
• Masaż wykonywany korą, szyszkami;
• Podziwianie piękna leśnej przyrody w trakcie spacerów, wsłuchiwanie się w szum drzew;
• Poznawanie elementów tworzących las od strony naukowej;
• Tworzenie kompozycji z gałązek, liści drzew oraz wszelkich elementów, które dostarcza sam las,
• Obserwacja działań innych osób w przypadkach, gdy dany rodzaj niepełnosprawności uniemożliwia własny, pełny udział w wykonywanych czynnościach.

Silwoterapia stosowana jest zarówno wśród osób zdrowych w celu odprężenia, relaksu, rozładowaniu napięć oraz poprawy nastroju. W przypadku osób chorych ten rodzaj terapii wykorzystywany jest głównie w:

• Przypadkach obniżonego poziomu nastroju – depresji;
• Upośledzeniach umysłowych np. w odniesieniu do dzieci posiadających zespół Downa;
• Rozwoju sfery zmysłowej osób niewidomych;
• Przypadkach otępienia wywołanego np. przez Alzheimera;
• Terapii górnych dróg oddechowych.

Na podstawie:

http://damy-rade.org

http://www.dps-glinikdolny.strzyzowski.pl

http://relacjepozytywne.pl

http://urodaizdrowie.pl