Terapia integracji sensorycznej.

Terapia integracji sensorycznej zalecana jest dzieciom o prawidłowym rozwoju intelektualnym, które doświadczają trudności w szkole (dysleksja, nadpobudliwość, nadruchliwość) jak również dla dzieci autystycznych, niepełnosprawnych intelektualnie, niedowidzących i przejawiających inne dysfunkcje.

Czym jest integracja sensoryczna? Otóż jest to neurologiczna czynność, która zachodzi w ciele każdego człowieka. Przetwarzane doznania zmysłowe wykorzystywane są do kształtowania percepcji, zachowań.

„Twórczyni teorii integracji sensorycznej dr A. J. Ayers odkryła, że prawidłowe funkcjonowanie dziecka, a później dorosłego, nie zależy jedynie od prawidłowego rozwoju zmysłów takich jak: zmysł wzroku, słuchu, smaku i powonienia. Nie pomijając roli wymienionych wyżej zmysłów dr Ayers w swojej pracy naukowej i terapeutycznej udowodniła, że rozwój dziecka uzależniony jest od tego jak rozwijają się jego zmysły, które nazwała bazalnymi. Należą do nich: zmysł dotyku, zmysł ruchu/równowagi oraz zmysł proprioceptywny/pozycji ciała. Zmysł dotyku pozwala między innymi na odbieranie wrażeń dotykowych takich jak: kształt, faktura i temperatura przedmiotów. Zmysł równowagi pozwala na odbieranie wrażeń związanych z ruchem ciała w osi góra-dół i wychyleniami w prawo i w lewo. Zmysł propriocepcji/pozycji ciała to odczucia pochodzące z mięśni i stawów, pozwalające na wykonywanie ruchów bez udziału wzroku. Propriocepcja umożliwia nam wyjście z wanny i ubranie się gdy podczas kąpieli zgaśnie światło. O ile działanie zmysłu dotyku większość z nas po części sobie uświadamia, o tyle wrażenia związane z równowagą/ruchem i propriocepcją/pozycją ciała, są w większości nieuświadomione. O równowadze przypominamy sobie gdy wykonujemy prace na wysokości lub gdy stracimy ją na chwilę. O pozycji naszego ciała zaczynamy myśleć po kilkugodzinnej jeździe samochodem lub siedzeniu przed komputerem”[1].

Odbieranie zmysłów przez nasz mózg nie zawsze może przebiegać w sposób prawidłowy, dlatego ważne jest aby jak najwcześniej zauważać te symptomy u jak najmłodszych dzieci.

Jeśli dziecko jest na przykład:

- zbyt ruchliwe, impulsywne,

- agresywne,

- zbyt statyczne,

- ma trudności z zasypianiem,

- ma kłopoty z koordynacją,

- przejawia trudności w naśladowaniu ruchów,

- wydaje dziwne dźwięki,

- unika dotyku,

- odczuwa nienaturalny lęk przed upadkiem, wysokością

można przypuszczać, iż jego integracja sensoryczna przebiega nieprawidłowo.

Jak temu zaradzić? Czym jest terapia integracji sensorycznej?

„Terapia Integracji Sensorycznej jest to system ćwiczeń, zabaw i aktywności proponowanych dziecku, który ma prowokować i wyzwalać odpowiednie reakcje sensoryczne. Terapia SI zazwyczaj jest dla dziecka przyjemnością i często nosi miano tzw. naukowej zabawy. W przyjaznym otoczeniu (zjeżdżalnie, huśtawki, piłki, liny do wspinania) dziecko pod okiem terapeuty uczy się w sposób bardziej efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne. W zależności od stopnia i nasilenia zaburzeń SI oraz postępów osiąganych przez dziecko, terapia trwa zwykle od 1 roku do 2 lat, a sesje terapeutyczne odbywają się zwykle 1-2 razy w tygodniu i trwają około 1 godziny.”[2]

Źródło:

http://rodzice.net/news/integracja-sensoryczna/

http://www.edupoint.pl/o-terapi-integracji-sensorycznej

http://www.integracjasensoryczna.org.pl/pl/co-to-jest-si

(opracowanie własne)